zaterdag 8 juni 2013
Red een leven
Op woensdag 5 juni kwam Mijnheer Geert Sabbe ons tonen hoe je een leven in gevaar kunt helpen. Hij leerde ons hoe je via mond- op mondbeademing en hartmassage een leven kunt redden. We mochten dit oefenen op een pop. Oef, blij dat we het kunnen maar toch hopen we dit nooit te moeten toepassen. 
Groene 62
Onze vijfde - en zesdeklassers zijnwerkelijk tot alles in staat: nog maar net bekomen van een fantastische week in Stoumont en hopla: fiets op , meer dan 60 km in de kuiten .
Het was een schitterende dag: een heel mooie route, de zon warmde ons op, de vele begeleiders hielden ons op het rechte pad. Efkes rusten aan het strand, genieten van de eerste zon: zalig uitgestrekt op het zand. Sommigen letterlijk diep in het zand.
Moe, maar voldaan, meet pijnlijke billen en wat roodverbrand terug thuis!
zaterdag 1 juni 2013
Vrijdag
Niet te geloven ...onze laatste dag in Stoumont
We startten de dag met een verhaal over 'ik zal je missen'. Zo konden we rustig wakker worden. We trokken onze kleren aan, namen een stevig ontbijt en toogden aan het werk : hm, valiezen vullen da's toch niet zo gemakkelijk. Moet alles echt terug mee? Mogen we die shampoo niet achterlaten in de douche?
Nadat we onze valiezen naar beneden hadden gesleurd en daarmee defintief de deur dichttrokken van ons slaapcompartiment, volgde nog een slotspel. Tante Mathilde had aardig wat winst gemaakt tijdens de casinoavond en wou dit deel weggeven. Niet zomaar, nee, eerst moesten we op schattenjacht. Vonden we wel de schuilplaats van de schat? Daarna kregen we het slot van de sage Reinhardstein te zien: de wrede Gawein stond aan de kasteelpoort met onze tante Mathilde. De angstige familieleden hielden hun adem in: tante zou de bergplaats van de schat toch niet verklappen? Vreemd, maar de eeuwige warrige tante leek er nu toch wel goed haar hoofd bij te houden. 't Is te zeggen : met een zwierige zwaai gooide tante haar hoofd richting Christina zodat ze Gawein niet doorheen de onderaardse gangen kon leiden. Dit was het sein voor de familie om in actie te komen: met enkele rake klappen schakelden ze de trawanten van Gawein uit. En Gawein....tja, die droop af. Tijd om de feesten: tante werd als heldin onthaald en liet de kurken knallen!
Oei, reeds middag!!!!! We smulden van de Mac Stou, bedankten de kookploeg en natuurlijk onze Hughues!
En dan het moment Suprème: wie had de meeste sterren aan het sterrenfirmament gezet? Het leek een nek-aan-nekrace die heel nipt gewonnen werd door de groep van de Christina's. We feliciteerden hen met een erehaag en een mooi sterretje.
Maar dan was het tijd, tijd om Stoumont vaarwel te zeggen! De bus werd geladen en we reden nee, nog niet huiswaarts: we maakten nog een tussenstop in La Reid waar we het dierenpark Forestia bezochten. Nog een laatste vieruurtje, de laatste souvenirs werden gekocht maar we konden het niet langer uitstellen: we moesten naar Veldegem. Moe maar met een heel goed gevoel kwamen we in Veldegem waar onze ouders ons reeds opwachtten. De juffen en de meesters deden nog een slotwoordje en gaven ons een oorkonde.
Vanavond slapen we in ons eigen bedje, dicht bij de nieuwe knuffel die we kochten, en dromen van de deze onvergetelijke, fantastische bosklas.
We startten de dag met een verhaal over 'ik zal je missen'. Zo konden we rustig wakker worden. We trokken onze kleren aan, namen een stevig ontbijt en toogden aan het werk : hm, valiezen vullen da's toch niet zo gemakkelijk. Moet alles echt terug mee? Mogen we die shampoo niet achterlaten in de douche?
Nadat we onze valiezen naar beneden hadden gesleurd en daarmee defintief de deur dichttrokken van ons slaapcompartiment, volgde nog een slotspel. Tante Mathilde had aardig wat winst gemaakt tijdens de casinoavond en wou dit deel weggeven. Niet zomaar, nee, eerst moesten we op schattenjacht. Vonden we wel de schuilplaats van de schat? Daarna kregen we het slot van de sage Reinhardstein te zien: de wrede Gawein stond aan de kasteelpoort met onze tante Mathilde. De angstige familieleden hielden hun adem in: tante zou de bergplaats van de schat toch niet verklappen? Vreemd, maar de eeuwige warrige tante leek er nu toch wel goed haar hoofd bij te houden. 't Is te zeggen : met een zwierige zwaai gooide tante haar hoofd richting Christina zodat ze Gawein niet doorheen de onderaardse gangen kon leiden. Dit was het sein voor de familie om in actie te komen: met enkele rake klappen schakelden ze de trawanten van Gawein uit. En Gawein....tja, die droop af. Tijd om de feesten: tante werd als heldin onthaald en liet de kurken knallen!
Oei, reeds middag!!!!! We smulden van de Mac Stou, bedankten de kookploeg en natuurlijk onze Hughues!
En dan het moment Suprème: wie had de meeste sterren aan het sterrenfirmament gezet? Het leek een nek-aan-nekrace die heel nipt gewonnen werd door de groep van de Christina's. We feliciteerden hen met een erehaag en een mooi sterretje.
Maar dan was het tijd, tijd om Stoumont vaarwel te zeggen! De bus werd geladen en we reden nee, nog niet huiswaarts: we maakten nog een tussenstop in La Reid waar we het dierenpark Forestia bezochten. Nog een laatste vieruurtje, de laatste souvenirs werden gekocht maar we konden het niet langer uitstellen: we moesten naar Veldegem. Moe maar met een heel goed gevoel kwamen we in Veldegem waar onze ouders ons reeds opwachtten. De juffen en de meesters deden nog een slotwoordje en gaven ons een oorkonde.
Vanavond slapen we in ons eigen bedje, dicht bij de nieuwe knuffel die we kochten, en dromen van de deze onvergetelijke, fantastische bosklas.
donderdag 30 mei 2013
Donderdag
Vanmorgen kreunend opgestaan. Neen, niet omdat we moesten opstaan maar omdat het al de voorlaatste was. Gawein kondigde met tromgeroffel zijn feestje aan. De dag kon niet meer stuk.
We sloegen onze ogen nog even ten hemel met een blik die geen tegenstand duldde: geen regen over ons Chacha-bos! En zowaar , het lukte; Op een speelse manier leerden wij bomen meten, sporen zoeken, stroomsnelheid uitrekenen, stenen herkennen, schorspatronen maken en nog meer interessants. Want heb jij al gehoord van natuurparfum of van een bovenboskijker? Wij vertellen je het wel. En je kunt gerust zijn : het noorden verliezen wij nooit meer want we leerden ons, aan de hand van een kompas oriënteren. Dus gaan we Veldegem moeiteloos terugvinden maar...dit is nog niet voor vandaag. Na elke goed uitgevoerde activiteit kregen we een natuurelement als beloning. Die hielden we bij in onze enige echte 'Chacha-sjakos'. Op het einde maakten wij een levend beeld dat een ereplaatsje kreeg in onze openluchtgalerij.Prompt verschenen twee dames voor een uitgebreid bezoek en zij hadden lovende woorden voor onze mooie tentoonstelling.
's Namiddags reden we naar het kasteel van Reinhardstein. Professor Overloop restaureerde het kasteel zeer zorgvuldig en maakte van zijn levenswerk een juweeltje. Van de gids kregen we allerlei interessante weetjes over het kasteel, de levenswijze van de mensen die er woonden, de gebruiken van die tijd.
Onze Christina viel bijna van de kasteelmuur toen ze Gawein en zijn trawanten zag afkomen met tante Mathilde in de boeien. Dit loopt niet goed af, vrezen we.
Gaweins feest begon met een heerlijke maaltijd. Daarna kregen we een muzikaal optreden van de bewoners van Saint-Eduard. De 'sjieke' casino-avond was spannend en er werd voor grof geld gespeeld. En ook al kreeg Gawein géén enkel cadeau, hij deelde mild de prijzen uit: voor de Red Devils van de wegen van de herinnering; voor de vlottenbouwers van de 'Schorser'; voor het winnende gele eendje nummer 33 van Haike en voor Macy die zich stinkend rijk speelde in ons casino.
Moe maar heerlijk voldaan rollen we ons bedje in voor onze laatste nacht in Stoumont.
We sloegen onze ogen nog even ten hemel met een blik die geen tegenstand duldde: geen regen over ons Chacha-bos! En zowaar , het lukte; Op een speelse manier leerden wij bomen meten, sporen zoeken, stroomsnelheid uitrekenen, stenen herkennen, schorspatronen maken en nog meer interessants. Want heb jij al gehoord van natuurparfum of van een bovenboskijker? Wij vertellen je het wel. En je kunt gerust zijn : het noorden verliezen wij nooit meer want we leerden ons, aan de hand van een kompas oriënteren. Dus gaan we Veldegem moeiteloos terugvinden maar...dit is nog niet voor vandaag. Na elke goed uitgevoerde activiteit kregen we een natuurelement als beloning. Die hielden we bij in onze enige echte 'Chacha-sjakos'. Op het einde maakten wij een levend beeld dat een ereplaatsje kreeg in onze openluchtgalerij.Prompt verschenen twee dames voor een uitgebreid bezoek en zij hadden lovende woorden voor onze mooie tentoonstelling.
's Namiddags reden we naar het kasteel van Reinhardstein. Professor Overloop restaureerde het kasteel zeer zorgvuldig en maakte van zijn levenswerk een juweeltje. Van de gids kregen we allerlei interessante weetjes over het kasteel, de levenswijze van de mensen die er woonden, de gebruiken van die tijd.
Onze Christina viel bijna van de kasteelmuur toen ze Gawein en zijn trawanten zag afkomen met tante Mathilde in de boeien. Dit loopt niet goed af, vrezen we.
Gaweins feest begon met een heerlijke maaltijd. Daarna kregen we een muzikaal optreden van de bewoners van Saint-Eduard. De 'sjieke' casino-avond was spannend en er werd voor grof geld gespeeld. En ook al kreeg Gawein géén enkel cadeau, hij deelde mild de prijzen uit: voor de Red Devils van de wegen van de herinnering; voor de vlottenbouwers van de 'Schorser'; voor het winnende gele eendje nummer 33 van Haike en voor Macy die zich stinkend rijk speelde in ons casino.
Moe maar heerlijk voldaan rollen we ons bedje in voor onze laatste nacht in Stoumont.
woensdag 29 mei 2013
Woensdag
Hallo iedereen,
Hier zijn we dan terug met nieuws uit Stoumont!
Bij het ontwaken ontdekten we al vlug: vandaag wordt het een miezerige regendag!
Maar geen getreur, als echte Stapsteners trotseren we weer en wind!
Zoals iedere morgen konden we ook vandaag genieten van een gezond, lekker en stevig ontbijt.
Opgewekt vertrokken we richting grotten van Remouchamps.
Een paar goedgeluimde gidsen leidden ons gezwind door een glibberig doolhof van stalagmieten, stalactieten, gordijnen en zuilen. We bewonderden ook verschillende ondergrondse zalen vol grillige druipstenen.
We mochten met de boot terug en dit was wel spannend, want we moesten ons regelmatig bukken om niet tegen de rotsen te botsen.
Aan de oevers van de kabbelende Ninglinspo vonden we tijd voor de zelfgemaakte middagpicknick.
Toen was het tijd voor het echte werk: de waterbeestjes vangen en bestuderen met een loepepotje.
We maakten kennis met Beeklopers, Nimfen van steenvliegen, Vrijlevende larven van kokerjuffers... en een familiereünie van Watermijten werd ruw verstoord.
En dan kwam de grote uitdaging: een vlotje maken met zelfgevonden natuurmateriaal en een stukje touw.
Iedereen bouwde erop los. Dat verschillende bouwers al kletsnat waren kon de pret niet bederven.
Prachtige juweeltjes met namen als Schorser, Supersonische Jet, Titanic, Vierkant ... zochten zich een baan in de snelle stroming van de beek.
Als kers op de taart mocht iedereen een plastic eendje in het woelige water van de Ninglinspo gooien. De eendjesrace was een waar succes. Iedereen supporterde luidkeels, weliswaar voor z'n eigen ...eend.
En de beker ging naar Haike.
Wie bleek er ook aan de eindmeet te staan: meester Luc vergezeld van twee schoonheden.
De regen bracht ons wat vroeger naar Stoumont terug. Een welverdiende warme douche kikkerde ons helemaal op. Daarna mochten we de opnames bijwonen van de gloednieuwe film over het leven van Floris de IV. Vanavond was er geen lampionnentocht door de felle regen maar een leuke knutselactiviteit, zangstonde en het verhaal van de molenaar van Fonds de Quarreux maakten onze avond meer dan goed.
Dit was weeral een mooie dag om nooit te vergeten.
juf Mieke en juf Hilde.
Hier zijn we dan terug met nieuws uit Stoumont!
Bij het ontwaken ontdekten we al vlug: vandaag wordt het een miezerige regendag!
Maar geen getreur, als echte Stapsteners trotseren we weer en wind!
Zoals iedere morgen konden we ook vandaag genieten van een gezond, lekker en stevig ontbijt.
Opgewekt vertrokken we richting grotten van Remouchamps.
Een paar goedgeluimde gidsen leidden ons gezwind door een glibberig doolhof van stalagmieten, stalactieten, gordijnen en zuilen. We bewonderden ook verschillende ondergrondse zalen vol grillige druipstenen.
We mochten met de boot terug en dit was wel spannend, want we moesten ons regelmatig bukken om niet tegen de rotsen te botsen.
Aan de oevers van de kabbelende Ninglinspo vonden we tijd voor de zelfgemaakte middagpicknick.
Toen was het tijd voor het echte werk: de waterbeestjes vangen en bestuderen met een loepepotje.
We maakten kennis met Beeklopers, Nimfen van steenvliegen, Vrijlevende larven van kokerjuffers... en een familiereünie van Watermijten werd ruw verstoord.
En dan kwam de grote uitdaging: een vlotje maken met zelfgevonden natuurmateriaal en een stukje touw.
Iedereen bouwde erop los. Dat verschillende bouwers al kletsnat waren kon de pret niet bederven.
Prachtige juweeltjes met namen als Schorser, Supersonische Jet, Titanic, Vierkant ... zochten zich een baan in de snelle stroming van de beek.
Als kers op de taart mocht iedereen een plastic eendje in het woelige water van de Ninglinspo gooien. De eendjesrace was een waar succes. Iedereen supporterde luidkeels, weliswaar voor z'n eigen ...eend.
En de beker ging naar Haike.
Wie bleek er ook aan de eindmeet te staan: meester Luc vergezeld van twee schoonheden.
De regen bracht ons wat vroeger naar Stoumont terug. Een welverdiende warme douche kikkerde ons helemaal op. Daarna mochten we de opnames bijwonen van de gloednieuwe film over het leven van Floris de IV. Vanavond was er geen lampionnentocht door de felle regen maar een leuke knutselactiviteit, zangstonde en het verhaal van de molenaar van Fonds de Quarreux maakten onze avond meer dan goed.
Dit was weeral een mooie dag om nooit te vergeten.
juf Mieke en juf Hilde.
dinsdag 28 mei 2013
Maandag
SORRY BLIJKBAAR WERKTE DE LINK VAN DE FOTO'S NIET: tweede poging!!!!
Beste Veldegemse achterblijvers,
Het was een schitterende dag. Iedereen zo welgezind!
Onze chauffeur nam het wijze besluit langs Doornik en Namen te bollen. Op wat vertraagd verkeer na tuften we heel vlot naar Stoumont. Om halftwaalf zagen we ons huisje langs de Amblève al blinken in de zon.
De nieuwe 'tocht der herinnering' bleek al meteen een schot in de roos. Het was een prachtige wandeling van en kleine vier km met onderweg 15 verschillende monumenten, weetjes en opdrachten rond de slag der Ardennen. In 6 groepjes van 9 leerlingen achtervolgden we elkaar bergop en bergaf richting Froidcour. Dat daarbij de Waalse zon ons verwende was een onverhoopte chance. Als ons verstand nog niet weet wat de Ardennen zijn dan weten onze benen het nu wel al.
Het restaurant schotelde frietjes naar hartenlust voor. We voelden ons meteen thuis.
Terwijl de vuilsten eerst douchten kon de rest de kamer al inrichten. Een halfuurtje later was iedereen weer proper en fris.
Dan dosten we ons weer uit in verkleedkledij voor de grote knooppuntenrace. Op een wandkaart van België reden we de rit opnieuw door woorden te raden. Het was een spannend spel dat uiteindelijk de Thoria's wonnen.
Om de dag rustig af te ronden vertelde juf Kristien nog een mooi mierenverhaal.
Iedereen tevreden en veel lachende gezichten. Dromenland is hier vannacht gevuld met mooie herinneringen zeker weten.
Deze schitterende dag kunnen ze ons niet meer afnemen. Hopelijk zijn de weergoden ons morgen even goedgezind.
Beste Veldegemse achterblijvers,
Het was een schitterende dag. Iedereen zo welgezind!
Onze chauffeur nam het wijze besluit langs Doornik en Namen te bollen. Op wat vertraagd verkeer na tuften we heel vlot naar Stoumont. Om halftwaalf zagen we ons huisje langs de Amblève al blinken in de zon.
De nieuwe 'tocht der herinnering' bleek al meteen een schot in de roos. Het was een prachtige wandeling van en kleine vier km met onderweg 15 verschillende monumenten, weetjes en opdrachten rond de slag der Ardennen. In 6 groepjes van 9 leerlingen achtervolgden we elkaar bergop en bergaf richting Froidcour. Dat daarbij de Waalse zon ons verwende was een onverhoopte chance. Als ons verstand nog niet weet wat de Ardennen zijn dan weten onze benen het nu wel al.
Het restaurant schotelde frietjes naar hartenlust voor. We voelden ons meteen thuis.
Terwijl de vuilsten eerst douchten kon de rest de kamer al inrichten. Een halfuurtje later was iedereen weer proper en fris.
Dan dosten we ons weer uit in verkleedkledij voor de grote knooppuntenrace. Op een wandkaart van België reden we de rit opnieuw door woorden te raden. Het was een spannend spel dat uiteindelijk de Thoria's wonnen.
Om de dag rustig af te ronden vertelde juf Kristien nog een mooi mierenverhaal.
Iedereen tevreden en veel lachende gezichten. Dromenland is hier vannacht gevuld met mooie herinneringen zeker weten.
Deze schitterende dag kunnen ze ons niet meer afnemen. Hopelijk zijn de weergoden ons morgen even goedgezind.
Abonneren op:
Posts (Atom)